Дар ин ҷо мо пурсид, барои интиќоли иттилоот. Ман овоза нашавад, вале ман фикр мекунам, ки он ба маблағи таваҷҷӯҳи аст,. Дар ҳар сурат, мо ҳеҷ чизро аз даст нест,. Бо вуҷуди ин, буд, ҳеҷ зарурат ба шавад муносиб нест. Каме ба шумо; касе метавонад шурӯъ барои маъракаи рекламавӣ нав. Пас, Ман ба манбаъ ишора дорам.

“ПЕШВОЁНИ, PRAVİTELYaM, Сиёсатмадорон ва тамоми халқи рӯи замин